SadoMasochistische literatuur omvat onderwerpen die verband houden met sadomasoschistische seksualiteit en de mensen die zich hiermee bezig houden. Dit kan zowel erotisch of pornografisch zijn maar in de vorm van fictieve verhalen, verslagen, wetenschappelijk en pseudo-wetenschappelijke artikelen of educatieve boeken.
Volgens de Engelse psychiater Anthony Storr laat het enorme volume van sadomasochistische pornografie zien dat sadomasochistische belangen wijdverbreid zijn in de westerse samenleving.
Het is door de eeuwen heen herhaaldelijk onderworpen geweest aan censuur of verbannen van bestaande boeken. Zowel door de staat als door kerk.
Een van de oudste bewijzen van geseling is te vinden in de 6e eeuw. Het Boek Satires van de Romeinse dichter Juvenal, een ander getuigenis is te vinden in Satyricon van Petronius, waar zweepslagen leiden tot de seksuele opwinding van een delinquent. Beide werken komen uit de 1e of. 2. Eeuw na Christus. Anekdotische verhalen over mensen die zich vrijwillig hebben laten vastbinden of slaan als onderdeel van voorspel of als vervanging voor seks gaan terug tot in de 3e en 4e eeuw.
Al in Indian Kama Sutra, vermoedelijk door Vatsyayana Mallanaga geschreven in de 2e of 3e eeuw na Christus, worden vier soorten van vrijen onderscheiden. De delen van het lichaam waar slagen onschadelijk zijn, worden ook beschreven en er wordt vastgesteld dat praktijken zoals bijten, slaan en krabben alleen met toestemming van de andere persoon als plezierig kunnen worden ervaren. Vermoedelijk levert de Kama Sutra waarschijnlijk de eerste tekst over SM-praktijken en consensus door betrokken partijen.
Bekende klassiekers zijn de werken van Markies de Sade 120 Days of Sodom of The School of Debauchery (1785), Justine and the misfortune of virtue (1791), Juliette or the advantages of vice (1796), The Philosophy in the Boudoir (1795), als ook Venus in fur (1870) van Leopold von Sacher-Masoch.
Begin 19e eeuw, rond de eeuwwisseling kwamen zogenaamde ‘rapporten’ in de mode die sadomasochistische praktijken beschrijven. Dit omvat bijvoorbeeld Miss Berkley’s Venus School Mistress of Birchen Sports (1810), Berkley was vermoedelijk ook de ontwerpster van de Berkley Horse.
Een ander vermeend rapport over een zogenaamd ‘zweepbedrijf’ “’is The Merry Order of St. Bridget door Margaret Anson York, gepubliceerd in 1866 en The Romance of Chatisement. Ook wordt Rutenspiele und Liebesabenteuer (1930) genoemd.
In 1893 publiceerde een auteur met het pseudoniem Julian Robinson het driedelige werk Gynecocracy , The Petticoat Dominant, en Die Weiberherrschaft. Een soortgelijk boek The Mistress and the Slave werd gepubliceerd in 1903 en Miss High Heels in 1931.
Rond 1900 werd The Memoirs of Dolly Morton uitgegeven door auteur Hugues Rebèl (George Grassal), een vriend van uitgever Carrington. Het gaat over het geselen van vrouwen, vooral vrouwelijke slaven, en verkrachting in de Amerikaanse Burgeroorlog. Een ander werk dat vandaag verouderd lijkt, zijn brieven uit kerker van Lenchen Reinhard en beschrijft lijfstraffen in een gevangenis in de vorm van een epistolaire roman.
Een Frans voorbeeld uit deze periode is Despotisme Féminin van Jean de la Beuque. De Victoriaanse dichter A. C. Swinburne veroorzaakte opschudding met zijn vroege sadomasochistische poëzie en zijn (onvoltooide) novelle Lesbia Brandon, hoewel de autobiografische ervaringen van de auteur mogelijk zijn verwerkt in de masochistische ervaringen van de jongen in Lesbia Brandon.
Erotische comics als Sweet Gwendolyne van John Willie hebben een sterke bijdrage geleverd aan de groeiende integratie van bdsm kunst in talloze aspecten zoals boeken, films, platenhoezen, filmposters. De Wikipedia pagina die ik heb gebruikt als inspiratie voor dit blog weidt vanaf dit punt uit met kunstenaars als Guido Crepax en Erich von Götha en gaat daarbij voorbij aan een grote groep kunstenaars die ook invloed hebben gehad.
In de novelle L’Inquisition et ses Tortures, door Roland Gageys (1950) wordt sadomasochistische wreedheid in de context geplaatst van historische gebeurtenissen uit de Inquisitie. Persoonlijk vind ik dit altijd een ingewikkelde omdat consensus volledig ontbrak. Spreek je dan nog van sadomasochisme of spreek je dan van sadistische wreedheden.
Een boek dat zeker niet mag ontbreken is Histoire d’O uit 1954 van Anne Declos, geschreven onder het pseudoniem Pauline Reage. Ook in latere jaren zijn vele boeken geschreven, ik verwijs daarvoor graag naar deze (Duitstalige) Wikipedia.
Bronnen:
Sadomasochistische Literatur (De)
Sadomasochisme Wikipedia
Sadomasochism Wikipedia (En)
Vintage Bdsm Art
Paris Olympia Press
