Ernst Schertel (1884 – 1958) was een Duitse schrijver, historicus, geleerde in religieuze studies en specialist in occultisme. Hij was ook een danspedagoog, een vroege promotor van de nudistencultuur, een liberale vrijdenker en een onderzoeker van menselijke seksualiteit met een bijzondere interesse in parafilie, fetisjisme en sadomasochisme.

Ernst Schertel studeerde geschiedenis en filosofie, in 1911 promoveerde hij cum laude op het proefschrift “Schellings Metaphysik der Persönlichkeit” aan de Jena Universiteit. Na het schrijven van zijn eerste roman, Die Sünde des Ewigen oder Dies ist mein Leib (1912/1913), begon Schertel, 30 jaar oud, zijn carrière als docent op één van de toonaangevende progressieve scholen van Duitsland: Freie Schulgemeinde Wickersdorf, waar hij Duits, uude geschiedenis en religieuze geschiedenis onderwees. Tegelijkertijd ontwikkelde hij zijn eigen danspedagogie met muziek die door hemzelf was gecomponeerd, gebruikmakend van middelen zoals hypnose, wierook en alcaloïden, ontworpen om een bevrijde benadering van het lichaam en seksualiteit te bevorderen.
Nadat hij de instelling had verlaten (men vond dat hij een te positieve kijk had op homoseksualiteit), richtte hij zijn eigen dansscholen op om zijn methoden voort te zetten.

In de jaren twintig en dertig werd Schertel een centraal figuur in de Duitse Nacktkultur-beweging (nudistische cultuur), die ook banden had met de fetisjistische en BDSM-cultuur van die tijd.
In 1926 begon Schertel intensief te werken als onderzoeker, schrijver en publicist. Hij publiceerde twee tijdschriften, “Soma” en “Asa”, die zich richtten op erotiek en occultisme. Hij schreef ook boeken uitgegeven door Parthenon-Verlag in Leipzig, met naaktfoto’s gemaakt door Schertel zelf.
Parthenon-Verlag was ‘misschien wel de meest gewaagde en erotisch bewuste promotor van Nacktkultur tot 1933’.
Van 1929 tot 1932 publiceerde hij zijn magnum opus, Der Flagellantismus als literarisches Motiv, waarin hij het motief van geseling (met een sterke focus op spanking) in kunst en literatuur tot in detail presenteert en bespreekt.

Andere vergelijkbare publicaties van Schertel:

• 340 mal “Thema eins” in Wort und Bild. Sitte und Sünde. Eine Sittengeschichte im Querschnitt (1930, herdruk in 1967)
• Der Flagellantismus als literarisches Motiv (1929–1932)
• Der Flagellantismus in Literatur und Bildnerei (1957)
• Der Komplex der Flagellomanie (1930, herdruk in 1970)
• Flagellantismus und Gesetz. Eine Kampf- und Verteidigungsschrift (1931)
• Der erotische Komplex. Untersuchungen zum Problem der paranormalen Erotik in Leben, Literatur und Bildnerei, Pergamon (1932,herdruk ca 1970)
• Fetisch und Fantasie (1933, herdruk ca 1968 en 1980)

Gedurende deze periode vocht Schertel, samen met Parthenon-Verlag en ondersteund door Magnus Hirschfeld en Fedor von Zobeltitz, tegen de censuur van erotische onderwerpen in publicaties.
Schertel correspondeerde met vooraanstaande psychoanalytici zoals Sigmund Freud en Wilhelm Stekel en hield toespraken op congressen.

De wetenschappelijke en publicistische activiteiten van Schertel kwamen abrupt tot een einde in 1933 toen de nazi’s de macht overnamen. Schertel vluchtte naar Parijs, maar keerde in 1934 terug naar Duitsland, waar hij werd gearresteerd op grond van de bewering dat hij obsceniteit had gepubliceerd. Hij werd veroordeeld tot zeven maanden gevangenisstraf. De nazi-regering plaatste alle werken van Schertel (en alle publicaties van Parthenon-Verlag) op de index van verboden media.
In 1937 ontsloeg Jena University hem van zijn doctoraat. Tot het einde van de nazi-heerschappij verdiende Schertel zijn brood als lector en corrector van ‘onschadelijke’ fictie.

Na het einde van de Tweede Wereldoorlog begon Schertel, 61 jaar oud, opnieuw te schrijven, maar met minder succes en vooral over esoterische onderwerpen en religieuze geschiedenis. Zijn pogingen om iets expliciet sadomasochistisch te publiceren, mislukten vanwege de preutse geest van het naoorlogse Europa. Schertel slaagde er echter in een herziene editie van zijn magnum opus te publiceren onder de titel Der Flagellantismus in Literatur und Bildnerei (1957). Deze nieuwe editon was alleen beschikbaar op abonnement voor persoonlijk en wetenschappelijk gebruik, niet voor het grote publiek.
Schertel stierf op 30 januari 1958 aan een hartaanval.

Schertel was een van de eerste personen in de geschiedenis die een serieuze wetenschappelijke interesse had in het genre van spanking literatuur en kunst. In de jaren twintig verzamelde hij onvermoeibaar materiaal over dit onderwerp, sorteerde en categoriseerde het en maakte zijn eigen theorieën om de verschillende waargenomen kenmerken en verschijnselen te verklaren.
Schertel’s grootste waarde waren echter niet zozeer zijn wetenschappelijke conclusies (die vaak worden beschouwd als slechts “semi-wetenschappelijk”), maar het feit dat hij niet bang was om expliciet seksueel en parafiel onderwerp te publiceren ondanks de dreigende dreiging van sociale en juridische problemen.
Zijn grotendeels objectieve bespreking van de BDSM / spankingcultuur van zijn tijd én zijn strijd voor vrije meningsuiting en vrije artistieke expressie hielpen de BDSM en spankingcultuur, en hun artistieke en literaire uitdrukkingsvormen, om een bredere acceptatie in delen van de samenleving te vinden.
Er is weinig bekend over het privéleven van Schertel en het is niet bekend of Schertel zelf een fetisjist, sadomasochist of spankofiel was. Hij handhaaft een ver en analytisch standpunt in zijn boeken, maar de intensiteit van zijn onderzoek naar deze onderwerpen lijkt een sterk persoonlijk belang te suggereren.

Der Komplex der Flagellomanie is een Duits boek van Ernst Schertel over de psychologie achter geseling. Het werd oorspronkelijk in 1930 in twee delen gepubliceerd (en een herdruk in één volume in 1970 van inferieure reproductiekwaliteit)
De twee delen zijn getiteld Mittel und Wirkungen der Flagellation (“Middelen en effecten van geseling”) en Phänomenologie des Flagellations-Komplexes (“Fenomenologie van het flagellatiecomplex”).
Het werk is, zoals het grootste deel van Schertel, een wetenschappelijke studie die rijkelijk is geïllustreerd met zwart-witte tekeningen en foto’s. Schertel schreef het tegelijk met Der Flagellantismus als literarisches Motiv. De twee werken gebruiken veel van hetzelfde materiaal en bevatten vergelijkbare bevindingen en theorieën.

Veel van de kunst die Schertel in zijn boeken gebruikte balanceren op de rand (of erover) van non consensual spanking in relatie tot kinderen. Deze afbeeldingen zul je hier niet vinden, ik heb echter wel geprobeerd om een indruk te geven van de publicaties zoals Schertel uitbracht, of die later in een herdruk werden uitgegeven. Waar vermoedelijk extra afbeeldingen werden toegevoegd die niet in Schertel’s oorspronkelijke publicaties te vinden zijn.
Ook viel het me gedurende mijn zoektocht op dat er een uitgave is getiteld Der Flagellantismus in die Photographie met dezelfde afbeelding en lettertype als Ernst Schertel gebruikte voor zijn boek Der Flagellentasismus als Literarisches Motiv, echter dit boek zou zijn uitgebracht door Dr. Edward L. Reynolds. Dat roept bij mij vragen op, was deze Edward Reynolds een bestaand persoon of een pseudoniem. Was het boek een kopie van Schertel’s boek. Waarom werd gekozen voor een voorkant die vrijwel gelijk was aan de uitgave van Schertel. Dit soort vragen blijven helaas vaak onbeantwoord.

Bronnen
Spanking Wiki
Wikipedia